11 marca br. na długiej przerwie rozbrzmiała renesansowa muzyka. To element nawiązujący do projektu „Podróż przez epoki”.

W okresie renesansu w muzyce nastąpił rozwój wielogłosowości. Melodie komponowano według zasad polifonii, w której każdy głos prowadził samodzielną melodię. Powstały nowe formy wokalne i kompozycje instrumentalne, kształtowała się teoria muzyki oraz sztuka właściwego łączenia głosów w jedną całość.

Czołowym przedstawicielem muzyki tej epoki był włoski kompozytor Giovanni Pierluigi da Palestrina. Jego styl, uważany przez Kościół rzymskokatolicki za idealny, stanowił wzorzec dla twórczości religijnej innych artystów.

Renesans w Polsce zyskał miano „złotego wieku”. Muzyka tego okresu prezentowała bardzo wysoki poziom. Kompozycje Mikołaja z Krakowa, Wacława z Szamotuł, Marcina Leopolity czy Mikołaja Gomółki w niczym nie ustępowały dziełom innych twórców europejskich.

Spośród wielu instrumentów popularnych w tej epoce kompozytorzy w sposób szczególny traktowali lutnię, powierzając jej rolę instrumentu solowego i akompaniującego.

Jan z Lublina przygotował tabulaturę organową, czyli zbiór opracowań tańców dworskich, mieszczańskich i ludowych, jest przykładem polskiej muzyki instrumentalnej okresu renesansu.

Utwory, które wybrzmiały na „Renesansowej przerwie”:

Giovani Pierluigi de Palestruna – Sanctus z Missa Papae Marcelli

Mikołaj Gomółka – Psalm „Kleszczmy rękoma”

„Taniec Rex” z tabulatury Jana z Lublina

Michał Brodowski